Este mesmo autor reférenos que a atalaia de San Pablo de Porto, construida en oposición do castelo portugués de Lapela, era capaz para 500 homes e costará 10.000 ducados.

Unha das principais consecuencias da guerra foi que Salvaterra perdeu case toda a súa poboación. Os monxes franciscanos trasladáronse á cidade de Tui e despoís pasaron ó barrio pontareán de Canedo. O Pazo dos Condes foi destruído e só quedou a iglesia parroquial, con influencias renacentistas na súa fachada, algúns cuarteis e un reducido número de veciños. A maior parte deles vivían nos distintos barrios de fóra da muralla.

A praza conservaba un gobernador militar nomeado pola súa maxestade. Tiña un xuiz ordinario con xurisdición no contencioso e gobernativo, non só sobre o pobo de Salvaterra senón tamén sobre as parroquias de San Paio de Alxén, San Pedro de Arantei, San Miguel de Cabreira, Santa Marina de Pesqueiras, San Andrés de Lourido, San Salvador de Leirado, San Paio de Fiolledo, Santa Marina de Oleiros, parte de Santa Columba de Soutolobre. Sobre os lugares de Martín e Goinde en Fornelos, ademaís doutras parroquias que na actualidade non pertencen ó Concello de Salvaterra de Miño.

No Catastro de Ensenada aparecen recollidos 2.036 veciños no territorio municipal.